Onderdeel van het islamitische huwelijksrecht
Arabische, Turkse of Marokkaanse gouden sieraden komen vaak in Nederland terecht als onderdeel van een bruidsschat, een bruidsprijs of een bruidsgave. Volgens het islamitische geloof moet de bruidegom een bruidsgave (de Mahr) geven aan de beoogde bruid. Zonder deze bruidsgave zal er geen huwelijk voltrokken worden, hij maakt onderdeel uit van het Islamitische huwelijksrecht. Soms wordt de bruidsgave gezien als een formaliteit en bestaat hij bijvoorbeeld uit een euro. Maar vaak wordt er wel degelijk een geldbedrag en een aantal sieraden geschonken, zoals ringen en een bruidsriem. In ieder geval moeten beide families akkoord gaan met de hoogte van de bruidsgave. Met het schenken van de bruidsgave aan zijn toekomstige vrouw drukt de bruidegom zijn wens uit om met haar te trouwen en een gezin te stichten.
Bruidsschat, bruidsgave, bruidsprijs
We hebben het hier over een bruidsgave, dus niet over een bruidsschat. Onder een bruidsschat verstaat men namelijk het bedrag of de goederen die de vader van de bruid inbrengt in een huwelijk. De bruidsgave wordt regelmatig – en strikt genomen dus ten onrechte – bruidsschat genoemd, wat soms voor enige verwarring kan zorgen. Daarnaast bestaat er ook nog de bruidsprijs. Dat is de vergoeding die de bruidegom betaalt aan de familie van de bruid. Zowel de bruidsschat als de bruidsprijs komen niet voor in het islamitisch recht, maar worden in diverse islamitische culturen wel als verplicht of gebruikelijk beschouwd. Net als in diverse andere culturen overigens.
